Kış Günlüğü - Paul Auster

Yazarın kendi hayatını yazdığı ve okuması çok keyifli bir günlüktü Kış Günlüğü… Okurken çok keyif aldım ve kendi hayatımın notlarını alsam belki onları daha sonra kendimce bir kenara yazarım, toparlarım diye düşünmeden edemedim. Bu kitabın en önemli özelliği insanı günlük tutmaya özendirmesi olmalı… Yaşadığım evleri, gittiğim filmleri, okuduğum kitapları, hastalıkları, sevinçleri, üzüntüleri, kayıpları ve bunlar hakkında hissettiklerimi…

Kitapta çok fazla cümlenin altını çizdiğimi söyleyemem ama bir, iki cümle vardı ki beni gerçekten etkiledi..

“Üzerine gelen şey, her zaman sana baskı yapmış, ezmiş olan şey, dışarısı, yani hava, daha kesin belirtmek gerekirse çevreni saran hava içindeki senin bedenin. Tabanların yere basıyor, ama geri kalan her yanın havayla sarılmış; işte senin hikâyen orada, gövdende başlıyor ve her şey yine gövdende bitecek.” S- 17

“Yazmak gövdede başlar, gövdenin müziğidir sözcüklerin anlamı varsa, bazen anlamlı olabilirlerse, sözün müziği anlamların başladığı yerdir.

Yazmak, dansın daha az gelişmiş biçimidir.” S- 192

Arka Kapaktan;

Her yazar, kitaplarına kendini de saklar. Ama gün gelir satır aralarında anlatmaktan vazgeçer kendisini. Artık yaş kemale ermiştir. Yaşadıkları, yaşayamadıkları, düşleri, gerçekleri... Hesaplaşma zamanıdır. Paul Auster'ın kendi hikâyesine dönerek yazdığı Kış Günlüğü, sıradan bir yaşamöyküsü değildir, usta bir kalemden çıkmış roman gibi bir yaşamdır.

Yazar bu kitabı neden yazdığını kendi cümleleriyle şöyle açıklar:

"Ne de olsa zaman azalıyor. Belki de şimdilik hikâyelerini bir yana bırakıp hayatının anımsadığın ilk gününden bugüne kadar bu bedenin içinde yaşamanın nasıl bir duygu olduğunu incelemeye çalışsan iyi olur."

Ayrıca, Pinuccia Kış Okuma Şenliği kapsamında okuyabildiğim ilk kitaptı… 20 puanı haneme yazdım J